Ikigai
“Nee hè, hoor ik je denken, we gaan toch niet de zweverige kant op!” De titel doet dat wellicht vermoeden, maar ik kan je verzekeren, aan zweverigheid doe ik niet (al kan een beetje zweven op zijn tijd ook weer geen kwaad, maar dat is een ander verhaal).
De afgelopen periode vond ik het nodig om ook eens bij mezelf te raden te gaan of ik nou wel zo ‘duurzaam inzetbaar’ ben. De gebeurtenissen van het afgelopen jaar hebben me wel met mijn neus op de feiten gedrukt. Want ik kan het mooi verkondigen bij mijn klanten, maar voeg ik ook daad bij het woord als het op mezelf aan komt!
Conclusie: niet echt nee. Ook ik moet mezelf dwingen dagelijks te bewegen, gezond te eten en op tijd naar bed te gaan. Terwijl dit toch de eerste zaken zijn waar je zelf invloed op kan uitoefenen om ervoor te zorgen dat je vitaal, wendbaar en gezond blijft! En ook ik merk dat de afgelopen maanden waarbij we veel thuis zijn (en ik dus veelal op de bank plof ’s avonds met meer dan eens wat lekkers erbij) niet veel goeds hebben gedaan voor de score op mijn weegschaal.
Op zoek naar een oplossing die werkt voor mij ben ik aan het lezen geslagen en zo stuitte ik op de term ‘Ikigai’.
Ikigai is de Japanse term voor levensdoel. Het is een reden om uit bed te komen, een manier om je diepgaand in iets te bekwamen, een passie of hobby die betekenis geeft aan je leven en waarmee je in een gunstig geval ook je geld kunt verdienen. In Japan is het zoeken naar zo’n persoonlijk levensdoel bijna vanzelfsprekend. Ik heb de indruk echter dat dit in ons kikkerlandje niet het geval is. We doen veel op de automatische piloot; niet omdat we hier bewust over nagedacht hebben, of omdat we hier gelukkig van worden, maar vooral ‘omdat we het altijd zo gedaan hebben’. We zijn een beetje vies van veranderingen en gunnen onszelf niet te tijd om stil te staan bij waar we nou de hele dag mee bezig zijn en of dit goed is voor ons op de langere termijn. Dat is een luxe goed en daar doen we niet aan. Veel te ingewikkeld en kost te veel tijd. Wij rennen en vliegen liever, want stel je voor dat je erachter komt dat je je leven eigenlijk op een andere manier zou willen inrichten. Wat dan?
Toch heeft het me aan het denken gezet. Ik ben ervan overtuigd dat als jij weet wat belangrijk voor je is, als jouw zingeving helder is, je veel meer gemotiveerd bent om die (kleine) veranderstapjes te zetten. “Die lastige, ‘levensstijlverbeterende’ stapjes die ik nu ga nemen, hebben voor mij als doel om daar te komen. Als ik fitter word, kan ik de dingen doen die mijn leven zin geven, zoals die leuke functie, vrijwilligerswerk of dat eigen ondernemerschap.” Daarmee wordt levensstijl niet een doel op zich (denk aan alle crashdiëten die uiteindelijk nauwelijks effect hebben), maar iets waardoor we gezonder leven, ouder worden, vitaler zijn en met de tijd die daardoor vrijkomt zingevende dingen kunnen doen. En daarmee wordt het duurzaam.
En dit geldt natuurlijk niet alleen voor zaken als beweging en voeding, maar is ook toepasbaar op werk en functioneren.
Nou moeten we ook weer niet te zwaar tillen aan die levensstijlverbeterende stapjes; elk stapje helpt en meestal heb je er direct profijt van. En ieder stapje telt. Dus ik zou zeggen: begin gewoon met wandelen. Dan heb je de eerste stap al gezet, letterlijk en figuurlijk.
PS: wist je dat ‘Passus’ het Latijnse woord voor ‘stap’ is? Toeval of niet?
Liselotte van den Berg, organisatieadviseur en (team)coach bij Passus Advies