Trainingen; zoveel mensen, zoveel wensen. Iedereen heeft wel een mening over het instrument trainen. Vaak wordt gezegd dat trainen vluchtig is, reactief en een momentopname. Een training moet je vooral niet inzetten als je duurzaam iets wilt bereiken of veranderen. Met name gedragstrainingen, zoals teambuilding of communicatietrainingen, hebben een slechte naam in de markt. Want je doet een dag wat oefeningen, praat eens met elkaar en zodra we de deur uitlopen is iedereen het alweer vergeten en gaat men gewoon weer op dezelfde voet verder. Kortom: leuke, maar kostbare bezigheidstherapie!
Hiermee wordt het instrument naar mijn idee ontzettend onderschat en is het onterecht het ondergeschoven kindje geworden in de wereld van teamontwikkeling. Trainen is een van de weinige instrumenten die je op groepsniveau kunt inzetten. Middels een training werk je gezamenlijk naar een doel en speelt de wisselwerking tussen de verschillende teamleden een grote rol. En zeker niet geheel onbelangrijk, je spreekt het verantwoordelijkheidsgevoel van het team aan, waarmee zij direct eigenaar zijn van de toegevoegde waarde van de training. Dat is het onderscheidend vermogen van een training en daarom geloof ik heilig in de effectiviteit en zin van een training. De verschillende teamleden én de trainer maken de training en voegen hier nog iets extra’s aan toe.
Natuurlijk, een training moet voldoen aan een aantal eisen:
- Een training moet voorzien in een concrete behoefte. Het doel van een training moet vooraf bepaald worden en tijdens de training draagvlak krijgen van alle teamleden. Iedereen moet zich conformeren aan de training; alleen dan heeft het zin en kan de training op een juiste manier zijn uitwerking hebben.
- Een training moet inspireren en inspelen op situaties uit de dagelijkse praktijk. Want dan is een training niet meer op zichzelf staand, dan trainen we medewerkers om in de toekomst het beter en efficiënter te kunnen doen.
- Een training moet concrete handvatten bieden, zodat men niet na de training weer in het oude vertrouwde terugvalt, maar echt heeft ervaren dat het anders kan, anders moet en vooral weet hóe dit te doen.
Ik geloof heilig in het nut en de noodzaak van trainen.
Iedere keer weer blijkt tijdens een gedragstraining dat mensen de neiging hebben in te vullen voor een ander (aannames) en hierdoor te weinig weten waar iemands kracht en vaardigheden liggen.
Het gevolg? Er wordt te weinig geïnvesteerd in de samenwerking onderling. Of het nou om communicatie of teambuilding gaat, tijdens een training signaleert de trainer waar de crux zit en speelt hierop in. Vanuit een helicopterview spiegelt hij en maakt zaken bespreekbaar. Dit wordt geaccepteerd want de trainer maakt geen deel uit van het team. Vervolgens helpt de trainer het team afspraken te maken voor de toekomst. En zorgt ervoor dat er een bewaker wordt aangesteld die de gemaakte afspraken bewaakt. Want zo voorkom je bezigheidstherapie en maak je trainen een instrument dat er toe doet!
Het mag duidelijk zijn, ik geloof heilig in het nut en de noodzaak van trainen.
En ik nodig alle sceptici van harte uit om mij uit te dagen dit aan hen te bewijzen. Want inderdaad er bestaat zoiets als bezigheidstherapie, maar ik verzeker u, daar doe ik niet aan!
Passus Blogger