Loopbaanadviseur Jan van Bruggen in een blog over zijn ervaringen met de arbeidsmarkt:
We leven in bijzondere tijden, alweer bijna 2 jaar dat de coronacrisis ons leven in zijn greep houdt. Ondertussen doen we er met zijn allen alles aan om de samenleving draaiende te houden. Natuurlijk heeft het een en ander zijn reflectie op de arbeidsmarkt: aan de ene kant zien we veel bedrijven die schreeuwen om personeel, aan de andere kant bedrijven die het hoofd nauwelijks boven water weten te houden.
Voor mij als loopbaanadviseur is het in het algemeen gunstig om – gezien de grote vraag naar personeel – begeleidingstrajecten te kunnen vormgeven in deze tijd. Immers is er voor meer mensen al dan niet na investering in (bij)scholing, perspectief. Meer vacatures en meer bereidheid bij werkgevers om naast outplacement kandidaten ook in toenemende mate nader kennis te willen maken met mensen vanuit een re-integratie tweede spoor traject. Naar mijn idee een goede ontwikkeling, want daar zit veel potentieel! Met regelmaat zie ik mensen weer helemaal opbloeien als ze een nieuwe beroepsrichting kiezen, een richting die beter past bij hun actuele belastbaarheid en inzetbaarheid.
Als ik 20 jaar arbeidsbemiddeling de revue laat passeren, dan heb ik al aardig wat pieken en dalen op de arbeidsmarkt meegemaakt. Sinds die tijd is er veel veranderd: nieuwe beroepen zijn (en blijven!) ontstaan, lifelong employment is op de schop gegaan, social media zijn zeer belangrijk geworden en de ontwikkelingen volgen elkaar – tenminste zo is mijn gevoel – steeds sneller op. Nog langer terug herinner ik mij de tijd begin jaren ’80, toen langer doorleren/aanvullende scholing volgen de beste investering leek voor scholieren en werkzoekenden, tot het tij keerde! Begin jaren ’90 hoorde ik op het HBO dat wij als studenten er maar rekening mee moesten houden dat het wel even zou gaan duren voordat we allemaal in ons vakgebied aan de slag zouden kunnen gaan. Die golfbeweging van vraag en aanbod en van hoge en lage werkloosheid is van alle tijden. Andere ontwikkelingen zijn blijvend zoveel is zeker!
Anno nu zullen vele arbeidsmarktbestormers sommige veranderingen van de afgelopen 2 decennia een verbetering vinden: constant kunnen beschikken over informatie, gemakkelijk kunnen netwerken, overal bereikbaar zijn, enzovoort. Anderen worstelen ermee en blijven soms nog hangen in de “old -school” benadering van de arbeidsmarkt.
In mijn werk probeer ik steeds mijn cliënten duidelijk te maken dat meebewegen op de golven van de tijd van groot belang is om geen kansen te missen. En ook dat als 50’er jouw kansen niet voorbij zijn, mits je blijft investeren in jezelf, bij de les blijft en dat ook uitdraagt! Daarbij geloof ik sterk in de kracht van netwerken om nieuwe kansen te genereren door contacten te leggen en te onderhouden. De sociale netwerken zijn daarbij zeer waardevol. Een medium als LinkedIn is de afgelopen jaren zeer behulpzaam gebleken bij het zoeken naar werk. In de gesprekken met kandidaten merk ik dat veel mensen onderschatten wat daarmee te doen is. Vaak ontvang ik de reacties in de trant van ‘ach ik ken niet zo veel mensen die iets voor mij zouden kunnen betekenen in mijn zoektocht naar werk’ of ‘voor het werk dat ik zoek lijkt me dat niet nodig’. Niet (of onvoldoende) beseffend dat iedereen een rol kan spelen in de zoektocht naar een nieuwe baan: een oud-collega, familielid, kennis, oud klasgenoot en vervolgens ook weer de collega van de collega enzovoort, enzovoort! Je kunt ze bellen, bij ze langsgaan of opsporen op internet. Soms na lange tijd weer even bijpraten en dan en passant toelichten dan je in de markt bent voor een nieuwe job en aangeven dat een goede tip van harte welkom is!
Verder is natuurlijk het volgen van bedrijven, deelnemen in groepen, een bijdrage plaatsen, aanmelden bij personeelsintermediairs, een ongekend potentieel! Wat natuurlijk wel van alle tijden is bij het zoeken en vinden van je weg op de arbeidsmarkt is het kennen van je kwaliteiten, jouw verkooppunten en valkuilen, motivatie, inzet en je wil om te blijven investeren in jezelf. Zien en jezelf gezien laten worden is belangrijker dan ooit om de concurrentie aan te kunnen gaan met andere werkzoekenden. Heel lang geleden (15 tot 20 jaar geleden) zou ik nog geneigd zijn om, wanneer werd aangegeven dat er een foto bij de sollicitatie bijgevoegd diende te worden, dit te zien als een keuring op het uiterlijk. In onze tijd laat ik dat wel uit mijn hoofd en heb ik er al moeite mee als een cliënt geen foto op zijn of haar CV wil plaatsen!
Van harte hoop ik dat 2022 voor ons allemaal, ondanks de restricties die de pandemie met zich meebrengt, weer mooie nieuwe kansen voort zal brengen.
Vooruitzien, de actualiteit volgen, anticiperen en in beweging blijven letterlijk en figuurlijk is het devies! Ik zie er naar uit om weer mooie matches (mede) te kunnen bewerkstelligen!
Hierbij wens ik iedere lezer fijne feestdagen toe en een goed 2022!